| |
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤ’ ΑΛΩΝΙ (Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023)
Στα μεσακά,
λίγο πιο πριν το τέρμα
ή λίγο πιο μετά,
στα μεσακά του δρόμου, βρήκαν υλικά,
σπαθιά, βομβίδες, όπλα και σιδερικά,
τρομαχτικά,
πόλεμο αρχίζοντας, για πες μου ποιος νικά ;
μετά απ’ τη μάχη του θανάτου,
τελικά !
Απ’ τη φωτιά,
βγάζουν αντί για κάστανα,
αίμα και καρδιά,
μανάδων δάκρυα, κουφάρια από παιδιά,
αντί λουλούδια, γιόμισε αίματα η ποδιά
απ’ τη γιαγιά,
τα παραμύθια της, κακό έχουν τέλος πια
και γνέθει αντί κασκόλ,
θανάτου φορεσιά …
Σώπασαν πια,
τ’ αηδόνια, τ’ άστρα, τα τραγούδια,
τα φιλιά,
σπαράζει ο πόνος κι οδυρμός κάθε καρδιά,
γύρω σκοτάδι, αντάρα, ατμόσφαιρα βαριά,
παντού φωτιά,
μπαρούτι, κάπνα, εικόνες φρίκης κι ερημιά,
τον ήλιο σβήνει
του θανάτου η αναπνιά …
Ένα θεριό που ζούσε κάποτε στ’ αλώνι,
στης λευτεριάς τ’ αλώνι κι ήτο ευλογημένο
να πολεμά χωρίς σπαθί,
χωρίς σκουτάρι, δίχως όπλο και βελόνι …
Το καρτερέσανε στ’ αλώνι εχθροί και φίλοι
κι αφού του πήραν τη στερνή πνοή απ’ τα χείλη,
‘ριξαν το σώμα του, στης ρεματιάς το δέμα,
ελπίδες, όνειρα κι ευχές, να θρέψουν μ’ αίμα,
για να χορτάσουνε τη πείνα των πολέμων …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
