| |
μια φορά κι ένα καιρό
άνοιξες όλες τις πόρτες
και πως να σου το πώ
διμοιρίες ή κοόρτες
πέρασαν μα δεν κατηγορώ
φύση παρά φύση δώστες
και δεν διαφωνώ
ήταν τέλειες οι απόχες
έμαθες όμως παρά φύση
να δικάζεις παρά φύση
να βιάζεις παρά φύση
στ όνομα εκείνης της αγάπης
της μιάς γλυκειάς εκδίκησης
δικάζεις παρά φύσει
παρά φύση παρά φύση
ποιός να σε αγγίξει
τι από σένα να κρατήσει
παρά φύση παρά φύση
πέρα από μιά στύση
τι να χει ν αποδείξει
στ όνομα εκείνης της αγάπης
της μιας γλυκιάς εκδίκησης
διχάζεις μ επιδείξεις
εντός κι εκτός της φύσης
είσαι παντού μα δεν μου ανήκεις
παρά φύση αν και πλέον πλήττεις
δηλητήρια και παντού
το μετάνιωσες αφού
μα πέρασε ο καιρός
κι ο παλιός είναι αλλιώς
έμπειρος και οκνηρός
ώ ναι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
