| |
Μ ένα δισάκι όνειρα κάθε πρωί κινάμε
για μέρη που δεν τόλμησε ποτέ να πάει ο νους
ξεσέρνει ο λίβας το σκαρί ματώνουμε πονάμε
και προσκυνάμε άβουλοι Θεούς θαλασσινούς.
Καίει γλυκά το πρόσωπο του φεγγαριού τ ασήμι
προσμένοντας το έλεος του αχάριστου καιρού
ματιές θολές απόκοσμες ουρλιάζεις σαν αγρίμι
μα υποκρίνεσαι οικτρά στους χώρους του φαιδρού
Ποιες μοίρες να μας δίκασαν στης Χάρυβδης τα χέρια
κι οι Ποσειδώνες σήκωσαν τα κύματα θεριά
ας έστελνε η Άρτεμις μια ύπαρξη αιθέρια
λάδι να βρούμε θάλασσες να πιάσουμε στεριά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
