| |
Στήσαν χορό οι Άνοιξες στ ασβεστωμένα σπίτια
και διώξαν τους φλεβάρηδες με τ άσπρα τα μαλλιά
Ο ήλιος ξαναγκάλιασε τα φλύαρα σπουργίτια
Κι οι δοσατζήδες διαλαλούν κιλίμια κ χαλιά
Θεέ μου πόση άνοιξη χωρά ο νους τ ανθρώπου
Θεέ μου πόση υπομονή έχεις και νταγιαντάς
να συγχωράς το κλέψιμο του πονηρού επιτρόπου
και στις θλιμένες τις ψυχές λουλούδια να κεντάς
Δωσ μου μεγαλοδυναμε την δύναμη ν αντέχω
και τις δοκιμασίες σου εύκολα να περνώ
δικά σου τα γεννήματα που έχω και δεν έχω
κι ολημερίς την χάρη σου σκύβω και προσκυνώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
