| |
πώς μικραίνουν οι λέξεις
και πώς οι παραστάσεις στο μυαλό μου
μα πώς θεριεύουνε μες την ψυχή μου οι ήχοι
πώς συμμετέχεις στην απόρριψη
του φυσικού του νόμου
και πώς μ'ακολουθείς στη λήθη
Δεν είναι πιθανής προέλευσης
υπόθεση η ζωή μου
κι εγώ για κείνη δεν έχω γεννηθεί
δεν είναι το σεντόνι η σάρκα μου
που κρύβει το κορμί μου
είναι οι φλέβες που κυλάς εσύ
Το ύφασμά μου εμένα είναι συμφωνία
Κι είναι παράφωνη επίτηδες για το μαρτύριο
να εξομολογεί τα τραύματα στη φαντασία
και να ξεπλένει με το βλέμμα το ντελίριο
και είμαι σίγουρη απ'την πηγή μου
πως το'χεις καταλάβει
όπως αφήνεσαι γενναία μέσα μου
κι όπως γλυστράς
πως τούτη η βία αυτού του κόσμου
έχει να λάβει
μια διαχρονική απάντηση
αποστομοτική από μας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
