| |
Ο δικαστής που με δικάζει...
Και το σφυρί χτυπάει στον πάγκο.
Δυο πόρνες που χορεύουν τάνγκο.
Τρεις τα χαράματα, στο Γκάζι...
Πελάτης!... Παίρνει βίαια τη μία...
Στο μηχανάκι δίχως κράνος.
"Μαρία", συστήνεται. Αυτός, "Πάνος".
Για μια ώρα. Συμφωνία τιμία.
Οι μπάτσοι μ' αναμμένο φάρο...
Κι αυτή, γυμνή κι ατιμασμένη.
Λέγοντας: "Κόσμε, τι μας μένει";
Πέφτει στις ρόδες που σωφάρω...
Εγώ, το θύμα μα κι ο θύτης...
Σ' ένα ντιβάνι, ένα τραπέζι.
Μ' ένα ραδιόφωνο που παίζει.
Μες στο μπουντρούμι το βαθύ της...
"Πονάς"; Σκύβει αποπάνω μου σαν άλλη.
Και μού γιατρεύει την πληγή μου.
"Ξέρεις, θ' ανησυχούν οι γιοι μου.
Πώς να τούς πω, δε θα 'ρθω πάλι";
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
