| |
Ρίχνω το ζάρι κι η ζαριά
μου κάθεται στην κόψη
και το κορμί ζορίζεται
κι αλλάζει μου την όψη
Αστροπελέκια κεραυνοί
μουδιάζουν το μυαλό μου
και ο Αρχάγγελος με μιας
βρίσκεται στο πλευρό μου.
Προστάτης καβαλάρης μου
σε κριθαρένιο αλώνι
να αλωνεύγει τις ψυχές
σε κάτασπρο σεντόνι.
Αφουγκρουόμενος γρικώ
μία κραυγή αγωνίας
από τα βάθη μιας ψυχής
να ηχεί μετά μανίας.
Ανασηκώνω την θωριά
και βλέπω δύο μάτια
να αντικρίζουν τον Χριστό
επάνω σε δυο άτια.
Εκείνα χλιμιντρίζανε
και ανασηκωμένα
πατούσανε στα πόδια τους
της μοίρας τα γραμμένα.
Εχαροπάλευγε η ψυχή
στο κριθαρένιο αλώνι
μα δεν ετόλμαγε να βγει
στο φέγγος ''χελιδόνι''...
Μόνο, μέσα στην καταχνιά
ήτανε κουρνιασμένη
από αδικιά κι από ατιμιά
χάμε* ήταν ξεπεσμένη.
Προσπάθουνε να σηκωθεί
αλάβωτη να φύγει
να καταφέρει στου Χριστού
την αγκαλιά να γύρει...
Μα την περικυκλώνανε
όλο πιο μανιασμένα
τα κρίματα κι οι αδικιές
απού 'χε καμωμένα...
Αλί...αλί και τρισαλί
ηντά 'καμα στο βιος μου,
πως θα σηκώσω την ψυχή
ετούτηνε ομπρός μου;
Πως θα αναστηλωθώ
με λεβεντιά περίσσια
τώρα που θα με θάψουνε
κάτω απ' τα κυπαρίσσια...;
Πως με κοιτά ο Αρχάγγελος
και πως κρατεί στο χέρι
το ματωμένο ντου σπαθί
της αδικιάς χαμπέρι;
Ω...Θέ μου να μην έκανα
μεγάλη αμαρτία
και να μπορούσα να σωθώ
από την Τιμωρία...
Τώρα καταδικάζομαι
να καίωμαι αιώνια
σε τούτα εδώ τα πέτρινα
τα βιβλικά αλώνια...
Που αλωνίζονται οι ψυχές
από τις αμαρτίες
και διασκορπούνται έρμαιες
στου Αδη τις πλατείες.
Αχ και να μπόρουνα ξανά
να αλλάξω την ζωή μου
και να μην κατακαίεται
για πάντα η ψυχή μου!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
