| |
Η ψυχή μου δεν μερώνει
στο σκοτάδι σαν νυχτώνει
μ’ εφιάλτες πως οδεύεις
σ’ άλλα μέρη να γυρεύεις
της αγάπης λυτρωμό.
Μ΄ άφησες μες στην ορφάνια
δίχως μια σταλιά ζωντάνια
κι έχω μακριά σου γίνει
δέσμιος στη σκοτοδίνη
λίγο πριν απ’ το γκρεμό.
Είσαι ντέρτι μου μεγάλο
κι απ’ το νου πώς να σε βγάλω,
πώς να σ’ αποχωριστώ,
όλο να σε συλλογιέμαι
χάνομαι και τυραννιέμαι,
σαν τρελός να σε ζητώ.
Βήμα μόνος μου δεν κάνω
γύρνα πίσω ν’ ανασάνω
και το γέλιο μου να βρώ,
να μην κουβαλώ στον ώμο
κάθε μου φορά στο δρόμο
το βαρύ μου το σταυρό.
Σε τι σού’ φταιξα για πες μου
κι έχεις κλέψει τις χαρές μου
πίκρες μού’ δωσες τσουβάλι
μες στο μαύρο μου το χάλι
δίχως λόγο κι αφορμή.
Δεν με πόνεσες λιγάκι
και με πότισες φαρμάκι
η ζωή μου δεν θ’ αξίζει
γιατί δίχως μετερίζι
άδειο μ΄ άφησες κορμί.
Είσαι ντέρτι μου μεγάλο
κι απ’ το νου πώς να σε βγάλω,
πώς να σ’ αποχωριστώ,
όλο να σε συλλογιέμαι
χάνομαι και τυραννιέμαι,
σαν τρελός να σε ζητώ.
Βήμα μόνος μου δεν κάνω
γύρνα πίσω ν’ ανασάνω
και το γέλιο μου να βρώ,
να μην κουβαλώ στον ώμο
κάθε μου φορά στο δρόμο
το βαρύ μου το σταυρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
