| |
ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗ ΑΠΆΤΗ
Μας είπαν για τα πράσινα, κίτρινα τιμολόγια
όπου εσχάτως ψήφισαν στο κράτος τα λαμόγια.
Μας είπαν και για κόκκινο, που θα ναι σταθερό
μα σταθερά μας κλέβουνε τώρα πολύ καιρό
Μου είπαν πως για σιγουριά να λύσω κι έναν τύπο
να δω σαν θα με κλέβουνε σε ποιο χρώμα θ’ ανήκω
κι άρχισα αλγεβρικές να λύνω παραστάσεις
συντελεστές μ’ αγνώστους Χι και άλλες καταστάσεις
Έβαλα κάτω το μυαλό και τις συντεταγμένες
φευ όμως οι προσπάθειες όλες πήγαν χαμένες
γιατί τόσες μεταβλητές που χώσανε στον τύπο
έπαθα ένα… κοκομπλόκ και πήγα ευθύς για ύπνο.
Κι εφιάλτες έβλεπα την άγρια τούτη νύχτα
( Μάλλον μου πέσανε βαριά κάτι κεμπάπ με πίτα )
Και είδα, λέει, σε όνειρο να κλαίει ο Μητσοτάκης
και ότι σιγόντο του ‘κανε στο κλάμα ο Χατζηδάκης
την κεφαλή του την κενή χτυπούσε σ’ έναν τοίχο
ο Άδωνης και γκάριζε ως όνος που ΄χει οίστρο
Κλαίγαν και ολοφύρονταν, λέγαν : Αλίμονό μας
που για τρανά συμφέροντα μαδάμε τον λαό μας.
Αλί μας τί μας έμελλε και πώς να βρούμε λύση?
Για τούτα τα συμφέροντα τους έχουμε γα….( Όπα μη το πεις )
Κάτι πρέπει να κάνουμε, κάτι πρέπει να βρούμε
το χάπι να χρυσώσουμε μήπως το καταπιούνε.
Οικτρό ήταν το θέαμα, σπάραξε η καρδιά μου
να βλέπω τρείς μαντράχαλους να οδύρονται μπροστά μου
Κι όταν απ’ τα μάτια τους εστέρεψε το δάκρυ
Εξηύρανε τα χρώματα για να μη βγάζουμ’ άκρη
Με πράσινα, με κίτρινα, κόκκινα τιμολόγια
το ίδιο θα μας κλέβουνε ετούτα τα λαμόγια
γιατί έχουν πάρει ντοκτορά στο ψέμα στην απάτη
και πάμπλουτοι όλοι γίνανε με την δική μας πλάτη.
Ξύπνησα! Ήμουν κάθιδρος, όνειρο ήταν, ψέμα
όμως στ’ αλήθεια μας ρουφούν τα τρωκτικά το αίμα .
Η ακρίβεια γιγαντώθηκε και δεν μπορείς να ζήσεις
κι αυτοί ανακοινώνουνε μακάριοι αυξήσεις.
Αυξήσεις στα διόδια, αυξήσεις και στο ρεύμα
τα τρόφιμα πια φτάσανε ως του Θεού το τέρμα
Με κροκοδείλια δάκρυα και χίλια δυο τερτίπια
Λέν’ πως μας νοιώθουν. Ψέματα, μας λένε παραμύθια.
Γιατί μετά τα δάκρυα σκουπίζουν και γελώντας
νέες αυξήσεις ρίχνουνε, απλώς υπηρετώντας
συμφέροντα, ημέτερους, λαμόγια και αγύρτες
και η Ελλάδα γέμισε ξανά μαυραγορίτες.
Κι αν ο Νταβέλης στα βουνά παλιά κρυβόταν χρόνια
γραβάτα τώρα φόρεσε και ζει μεσ’ τα σαλόνια
πίνει και τρώει παρέα τους, ληστεύουν με τον νόμο
γελούν διασκεδάζοντας παίζοντας με τον πόνο.
Ημών που τους ψηφίζουμε ακρίτως τόσα χρόνια
σαν πρόβατα βελάζοντας, σαν άβουλα κωθώνια.
Ββ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
