| |
Μια τραμουντάνα άγρια εμούγκριζε όλη μέρα
το μαύρο κύμα χόρευε σαν τσόφλια το σκαριά
νύχτα που καβατζάρησαν τον κάβο Φαλκονέρα
απάγκιαζε φουντάρησαν κι ανάψανε κεριά
Ποιους ψίθυρους να σου κρυψε ο λίβας ερωτιάρης
κι από μπουνάτσα ξέπεσες σε γραίγο δυνατό
ξαπόστειλες το προξενιό γιατί 'τανε βαρκάρης
κι ας ήσουν ενα κόσμημα για κείνον ακριβό.
Χρόνια δεν βρίσκει η ντροπή μεριά για να φωλιάσει
σαν την κατάρα τριγυρνά γυρεύει να πλυθείς
ήταν πικρά τα λόγια σου και σ έχουνε δικάσει
και μάταια προσμένεις το πλοίο της γραμμής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
