| |
| | Ρυτιδες |  | | | Μέσα μου, αν και σώπασαν οι ελπίδες, πήρα μπογιά απ’ του χρόνου τις ρυτίδες κι έβαψα τ’ όνειρο, στο χρώμα της χαράς … | | |
ΡΥΤΙΔΕΣ (Πέμπτη 14 Δεκέμβριου 2023)
Αργά σαλεύει αυτή η χρονιά, τραβώντας γκέμια και σκοινιά,
σαλεύει αργά και κατευθύνεται στο τέλος,
απ’ την αρχή μετρώ πληγές, πώς να γλυτώσω με ευχές ;
στα στήθια, αίμα στάζει απ’ του καημού το βέλος …
Με κλονισμένη υγεία, απ’ του χρόνου την αρχή,
μοχθώ να σώσω σώμα τόσο, όσο ψυχή
κι άφησα πίσω τ’ αρτεργάτη τα δεινά …
Τ’ άστρο που μου ‘δειχνε που πέφτει η ανατολή,
είχε έξι μήνες μπει στης μοίρας το κελί
και σκουντουφλώντας, τράβαγα στα σκοτεινά …
Μέσα μου, αν και σώπασαν οι ελπίδες,
πήρα μπογιά απ’ του χρόνου τις ρυτίδες
κι έβαψα τ’ όνειρο, στο χρώμα της χαράς …
Κόντρα σε κεραυνούς και καταιγίδες,
για τις λιακάδες, έγραψα σελίδες,
μπας και γλυτώσω απ’ τον γκρεμό της συμφοράς …
Θεός αν είναι και γροικά, σαλεύει βασανιστικά
τούτη η χρονιά κι αντί η κατάσταση ν’ αλλάξει,
θα ‘ρθει η επόμενη χρονιά και θα με βρει σε μια γωνιά,
χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς αμάξι …
Με κλονισμένη υγεία, απ’ του χρόνου την αρχή,
μοχθώ να σώσω σώμα τόσο, όσο ψυχή
κι άφησα πίσω τ’ αρτεργάτη τα δεινά …
Πήρα μια ανάσα στα μισά της διαδρομής,
τ’ όνειρο βγήκε απ’ το κελί της φυλακής
και με ‘ποχέρισε καρπούς του Καστανά …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
