| |
Για μια χούφτα χώμα και χορτάρι,
με την υγρή ανάσα άλλης εποχής,
αφήνεις πίσω θησαυρούς για να τα πάρεις,
μα δε γυρίζει πίσω η αυγή.
Με τα βρεγμένα ρούχα χτυπημένος,
από αστραπές και τον ασύδοτο καιρό,
νομίζεις θα πετάξεις σαν πουλάκι,
πώς στέκει δίχως σπάγγο χαρταετός.
Είμαι κι εγώ ανεμοδαρμένος θηρευτής,
της ουτοπίας,παραισθήσεων παιδικών,
καθώς σε βρήκα απ' το τρέξιμο πεσμένο,
άκου αν θες τι έχω να σου πω.
Σταμάτα ετούτη τη στιγμή να τρέχεις,
γιατί ο καιρός ποτέ δεν συγχωρεί,
μα ούτε η άνοιξη ποτέ θυμάται,
όσους χειμώνες έχουν ξεχαστεί.
Μάθε ότι έψαχνα ένα ίδιο θύμα,
για να του πω η άνοιξη πως δεν γυρνά,
μα κοίτα χαμηλά που σε σκουντάνε ίδιες,
και ημιλυπόθυμος δεν τις γλεντάς.
Άλλωστε πρέπει να θυμάσαι,
πώς κάποτε ήσουνα κοντός,
και μια χούφτα από χώμα και χορτάρι,
ποτέ του δεν κουβάλησε μεγάλος κυνηγός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
