ΑΙΟΛΟΣ
29-09-2006 @ 11:41 | Πώς γινεται αυτο.....;
Απροσδιόριστα, ακανόνιστα κι ασυνείδητα φίλη Αναστασία…
Όμορφα και καλώς ανησυχείς…
Και να ανησυχείς πάντα…
Καλό σου βράδυ… ::smile.:: | |
« Ακρόνειρο »
29-09-2006 @ 11:58 | "απροσδιοριστης αναπνοης μου...."
Μου θύμισες μια ατάκα που είχα πει πριν πολλά φεγγάρια..
Να'σαι καλα,Αναστασία.
Να γράφεις πάντα με ουσία..
| |
montekristo
29-09-2006 @ 12:24 | ανήσυχη ησυχία ::smile.::
έγραψες ένα πολύ δυνατό ποίημα... ειλικρινά το λέω
και με έβαλες και σε σκέψεις αν τα ποιήματα γράφονται έτσι ήσυχα ήσυχα ή με ατάκες... | |
Alitis
29-09-2006 @ 13:39 | poli kalo anastasia mou! se liges grammes kataferes na katagrapseis tin anisixia kai tin isixia! i like! ::up.:: | |
horseman
29-09-2006 @ 14:41 | Εμείς έχουμε "ημερομηνία λήξης"...
Ο χρονος απ' αόριστον...
Μήπως να τρέξουμε...
Μήπως να ρουφάμε λαίμαργα την στιγμές που μας καρτερούν...
Μήπως...
Πολύ καλό Αναστασία μου...
| |
ησυχια..
29-09-2006 @ 15:05 | Nα'στε καλα..
::blush.:: | |
AETΟΣ
30-09-2006 @ 06:03 | Πολυ ωραιο! ::smile.:: | |
agrampeli
30-09-2006 @ 07:52 | Συμβιβαζομαι κι ανησυχω
ολο και περισσοτερο
ωραίο ::smile.:: | |
Ri@89
19-10-2006 @ 06:53 | Γινεται......
οταν ολα τα βλεπουμαι διαφορετικα πο οτι ειναι!! | |
Μοιάζω μ'εσένα
31-10-2008 @ 15:33 | Γίνεται όταν κουβαλάς μια βαθιά ποιητική κι ανήσυχη ψυχή...
Κι εσύ την έχεις.... Μην τη σπαταλάς στα μικρά. Είσαι για τα μεγάλα. | |
 |
