| |
《Πολύφημος》
~Σκαρώνει η αυγή καθώς γυρνά του ήλιου την ανέμη
ταξίδια, όνειρα κι ευχές, με την γ-καρδιά πλοηγό,
το φως διαλέγω απ’ τη ρωγμή τση συννεφιάς που τρέμει
και κάθε ελπίδας το φιλί, σκαρώνω ευθύς κι εγώ
~Στη θάλασσά μου δε χωρείς
είμαι Πολύφημε, ο σκαρής
και κουβαλώ μεράκι
Κι οι πέτρες όλες που πετάς
σηκώνουν κύματα χαράς
να φτάσω ως την Ιθάκη.
~Μ’ αρμύρα κι αίμα πασπαλιώ τα χείλια που δαγκάνω
και με το δάκρυ τση μαθιάς ναυλώνω τον γ-καιρό
ταξίδια σ’ άγνωρα νερά και κύματα άγρια, κάνω
σκαρώνω λόγια του σεβντά και ρούχα, τα φορώ
~Στη θάλασσά μου δε χωρείς
είμαι Πολύφημε, ο σκαρής
και κουβαλώ μεράκι
Κι οι πέτρες όλες που πετάς
σηκώνουν κύματα χαράς
να φτάσω ως την Ιθάκη.
~Φτερά σπασμένα τ’ αετού φορτώνομαι στον ώμο
τ’ αστέρια ‘φαίνω με κλωστές και νήμα τση πληγής
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού τη μοναξιά σκαρώνω
με μουσική του στεναγμού και λόγια τση ψυχής..
~Στη θάλασσά μου δε χωρείς
είμαι Πολύφημε, ο σκαρής
και κουβαλώ μεράκι
Κι οι πέτρες όλες που πετάς
σηκώνουν κύματα χαράς
να φτάσω ως την Ιθάκη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
