| |
σπαταλησες την μιση ζωη
για να μαθεις να πετας
κι υστερα δεν ειχες
που να πας
βλεπεις ολο το βιος σου ηταν εδω
οι ανθρωποι που αγαπησες
οι συνηθειες σου
τα ενδιαφεροντα σου
ολη σου η υπαρξη ηταν δεμενη σε τουτο τον τοπο
σε τουτα τα χωματα
σε τουτο το τσιμεντο
Ομως η φυση σε προικησε με φτερα
επρεπε να πεταξεις
αυτος ηταν ο προορισμος σου
να πεταξεις μακρυα
και πισω να μην κοιταξεις
πανω απο θαλασσες
περα απο βουνα
το καλεσμα της μεταμορφωσης σε καλουσε
επρεπε να ξεφορτωθεις το ανθρωπινο σαρκιο σου
η ψυχη σου να γινει ενα με το Θειο
με τον μεγαλο τεκτονα
κι ομως τελικα αυτο που ηθελες
ειναι να επιλεξεις ελευθερα την σκλαβια σου.
προτιμουσες την μετριοτητα απο το μεγαλειο
τον περιορισμο και την φυλακη απο την αποδραση
ηθελες να τραβας κουπι απο το να σχεδιαζεις ρεσαλτο
να κυλιεσαι στην ευτελεια απο το να αναζητας την καθαρση
σ'ετρωγε μεσα του τουτη η διαμαχη με τον εαυτο σου
ησουν θλιμμενος οργισμενος κι εφτανες στο κενο την απογνωση
γιατι συνειδητοποιησες οτι τοσα χρονια
δεν μαθαινες να πετας
αλλα να αγαπας το οτι δεν πετας
το οτι εισαι ενας απλος ανθρωπος οπως τοσοι και τοσοι
που τους φτανει σπιθαμη γης κι ενα κομματι ψωμι για να ναι χαρουμενοι
ολοκληρωμενοι να μπορουν να κοιμουνται τα βραδια
να μπορουν να ξυπναν το πρωι.
ενα βραδυ ειχες να πιεις χρονια και ηπιες-
ανεβηκες λιωμα στην ταρατσα και βουτηξες στο κενο
τα φτερα δεν ανοιξαν
ισως γιατι δεν ειχαν λογο να ανοιξουν
ισως παλι γιατι εξαρχης δεν υπηρχαν
ποιος ξερει;
ποιος νοιαζεται;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
