Τόσο νερό δεν είχα πιει σε όλη τη ζωή μου,
όσο κατέβασα εδώ –θαλασσινό– πνιγμένος.
Τίγκα στο αλάτι, δυστυχώς, να τρέμει η ψυχή μου,
αλλά όταν βγήκε –τι χαρά!– ήμουν… αλατισμένος.
Ανάλατος θα πήγαινα –ξενέρωτη μια ζήση–
μα ευτυχώς τη γλίτωσα – παστός τώρα πεθαίνω.
Ήμουν στ’ αλήθεια τυχερός· μου χάρισε η Φύση
μια ευτυχή παρένθεση πριν πάψω ν’ ανασαίνω.
