| |
Δεν μου φτάνουν τα πουλιά
δεν μου φτάνει το φεγγάρι
θέλω μια γλυκιά αγκαλιά
μες στα χέρια να με πάρει.
Δεν μου φτάνει ο κόσμος όλος
τ` άστρα και τα κύματα
μήτε της εκκλησιάς ο θόλος
μήτε της γης τα σήμαντρα.
Εγώ θέλω ένα ζεστό φιλί
στα λιωμένα μου σεντόνια
και συ άργησες πολύ
λες κι` έχουν περάσει χρόνια.
Που είχαμε μια ζεστή φωλιά
να χωράει μόνο δύο
μες στης νυχτιάς τη σιγαλιά
της εγκατάλειψης το πλοίο.
Θαρρώ ταξίδι θα με πάει
στης μοναξιάς μου τη κολώνια
έφυγε η ζωή μου πάει
πλάτανος, με δίχως κλώνια.
Νιώθω τις νυχτιές αγάπη μου
στο μονό το μαξιλάρι
έλα μάζεψε το δάκρυ μου
ότι έχω εγώ προσκυνητάρι.
Είναι τα λίγα τα μικρά
και εσύ απόψε λείπεις
τα βράδια μου έγιναν πικρά
κι` έχω ποτάμια λύπης.
Δεν μου φτάνουν τα φεγγάρια
μοναχή να τα κοιτώ
και στη μοναξιά, τ` αχνάρια
στο σκοτάδι τα μετρώ.
Λείπεις εσύ σβήσαν τα φώτα
να διπλωθώ, να κοιμηθώ
κι` αν μου πουν, τα γεγονότα
τα ξέρω αγάπη μου τα ζω.
6-1-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
