| |
Εξήντα χρόνια μετά θυμόταν.......
Ήταν Γενάρης χίλια εννιακόσια εξήντα δύο,
χειμώνας έπιασε βαρύς, ο Βαρδάρης κρύος
πάγωνε ανθρώπους ζώα και φυτά στο διάβα του.
Το χιόνι έφτασε στο μέτρο εξαφανίστηκε το έδαφος
τα πουλιά μαύρα γκρίζα και πολύχρωμα πεινούσαν
κι ένα άκαρδο χαμίνι έστηνε παγανιές
στ' απεγνωσμένα πλάσματα παγιδεύοντας με σπόρους σταριού
για δόλωμα κάτω από σκάφη μεταλλική.
Κ όταν παγίδευε τα άτυχα πτηνά
πόση λαχτάρα ένιωθε όταν ανασήκωνε τη σκάφη...
Δεν κυνηγούσε επειδή πεινούσε,
κυνηγούσε γιατί ήταν κάλεσμα αρχέγονων γονιδίων
που δεν ξεχνούν τον τροφοσυλλέκτη θηρευτή .
Χειμώνας μόνο στο στάβλο των ζώων υπάρχει ζεστασιά
από τη ζέση της ανάσας των σωμάτων.
Χιονίζει στην κρύα μικρή πατρίδα,
ευτυχώς ο ήλιος αντιστέκεται και τελικά επικρατεί
στη μήνη του άπονου βοριά που των παιδιών τα χέρια παγώνει
και μόνη παρηγοριά το κλείσιμο σχολείων για ένα μήνα.
Θεσσαλονίκη 17 Ιανουαρίου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
