| |
Κάθε φορά που φθάνω στου καημού την άκρη
Κλείνω τον πόνο της καρδιάς μου σ' ένα δάκρυ
Κι αφού το δώσω στον καιρό
Μου είναι πιο εύκολο θαρρώ
Να συνεχίσω στης ζωής το μονοπάτι.
Κι είναι πολλές , πάρα πολλές
Πολλές του πόνου οι στιγμές.
Κάθε φορά που είναι βαριά τα βήματά μου
Κι οι στεναγμοί σαν δυο βουνά σμίγουν μπροστά μου
Στρέφω το βλέμμα μου ψηλά
Και με το δάκρυ που κυλά
Ξανακερδίζω το χαμένο πέταγμά μου.
Κι είναι πολλά , πάρα πολλά
Τα βήματά μου τα βαριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
