| |
ΑΠΈΡΑΝΤΗ ΦΩΤΙΆ
Απέραντη του κόσμου η φωτιά
κι’ ο κόσμος εν’ ατελείωτο τροχάδι
η σιωπή μέσα μας να κοχλάζει
κι’ η τύχη μας μια γκαντεμιά
Ένα θαύμα η ζωή μας το ζητάει
σε μια πτώση όταν πέφτει στο κενό
να το λέω σαν παραμύθι αν σωθώ
να το ακούω να με παρακαλάει
Περνάς απ’ το μυαλό καμιά φορά
θυμάμαι πως κοιτούσαμε κι’ οι δύο
να φεύγει μαλώναμε για το πλοίο
ενώ ήταν δεμένο στην στεριά
Δεν με κρατάει του νου μου η φυσική
σαλπάρω να μην πέσω στην παγίδα
μήπως βρω την χαμένη μου λεπίδα
εκείνη που μου πήρες και χάθηκες μαζί
14-1-24
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
