|
Στις ενοχές ξεχνιέμαι
Φράγκα δεν θέλω να μετρώ
Μπρος στο κανάλι ετούτο
Μόνο την πλέμπα θα σκεφτώ
Που η μια γιαγιά μου ήταν φτωχιά
Κι η άλλη κρατούσε κνούτο
Μπίζνα καλή, μπίζνα γερή
Με βουρδουλιά ζαχαρωτή
Κι όλοι θα λεν στα καφενεία
Πώς είμαι ευαίσθητη κυρία
Σκουπίδια οι δούλοι, τους πετώ
Στη θέα τους στεναχωριέμαι
Όλων κι ας είμαι αφεντικό
Φτώχεια εγώ κι αν γέννησα
Στις ενοχές ξεχνιέμαι
Μ’ ένα Νουνού, μ’ ένα Νουνού
Πώς ξεγελιέται η μυλωνού
Μεταξωτές κλωστές τα φύκια
Κι όλο το βιός τους παίρνω προίκα
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|