| |
Άντε και λύσαμε τη σκούνα στο λιμάνι
Τραβήξαμ' άγκυρα και τα πανιά φουσκώσαν,
Αντε και βγάλαμε του μισεμού φιρμάνι
Κι από τα δάκρυα τα μάτια μας
βουρκώσαν.
Άντε και βρήκαμε τους μούτσους,το λοστρόμο,
Τον καμαρώτο τον καλό,το μάγειρα αντάμα
Τους εδικούς αφήσαμε με χτύπημα στον ώμο
Σαν να μην τρέχει κάστανο,να μη συμβαίνει πράμα.
Άντε και πέσαμε σε φίνο μαουνιέρη
Αψύ και δύστροπο,μα μπιστικό συνάμα
Που οδηγάει το σκαρί με τό'να χέρι
Και που διαβάζει τον καιρό σαν βουλωμένο γράμμα.
Τώρα τι κάνουμε,τη ρότα ποιος χαράζει;
Τ' αχαρτογράφητα νερά κρύβουν παγίδες
Νέοι δεν είμαστε το αίμα μας να βράζει
Άμαθοι είμαστε σε μπόρες, καταιγίδες.
Τα μάτια τέσσερα μην πέσουμε σε υφάλους
Και βουλοκέρι στα αφτιά για τις σειρήνες
Τα χέρια μας σκληρά γεμάτα κάλους
Θα γίνουν απ,τις άπειρες φασίνες.
Αν μας κουρσέψουν πειρατές αφιονισμένοι;
Αν μεσοπέλαγα το κύτος μας μπατάρει;
Άμα βρεθούμε στο αμπάρι κλειδωμένοι;
Τότε ποιος θά'ρθει να μας βρει και να μας πάρει;
Ποτέ θα φτάσουμε εκεί που λαχταρούμε;
Θα είναι άραγε κανείς να περιμένει;
Μήπως αργήσουμε πολύ και τρελαθούμε;
Μήπως πνιγούμε στο ταξίδι οι καημένοι;
Θαρρώ πως έπρεπε να κάτσουμε στ'αβγά μας
Σε περιβάλλον ελεγχόμενο,οικείο
Αντί να ψάχνουμε να βρούμε το μπελά μας
Εκτεθειμένοι στον αέρα και στο κρύο.
Τη ζώνη άνεσης να μην απαρνηθούμε
Να μπούμε ολόγυμνοι σε άλλες ατραπούς
Όμως μετά τι ιστορίες θα τους πούμε;
Όπως εκείνες που μας έλεγε ο παππούς;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
