Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εις πατρίδαν
 
Xίλια μαχαίρια δίκοπα πάλι τα τροχίζουνν
μνήμες παράκαιρες να σκάβουν την άδικη πληγή
μετράνε τ’όνειρο, χωρίς οίκτο το γκρεμμίζουν
λυγμοί σάμπως φωτιά που καίει, φουσκώνουν την οργή

Νωπό το αίμα, μαζεύεται προζύμι ζυμωμένο
στ’ ανάστημα το σώμα, στη θέληση τη μοίρα αντρειώνουν
το φώς υψώνεται του στήθους το πυροκαμένο
τα μπράτσα που στενάζουν την πέτρα ανασηκώνουν

κι αυτο το χώμα που χαμόγελα κάποτε σκορπούσε
γαντζώθηκε στα σπλάχνα του ,περιμένει την στιγμή
Κι η θάλασσα που πάντα τις θύελλες περιφρονούσε
τώρα μονάχα ιριδίζεται και μέσα έχει κλειστεί


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
koyloykakoselias
29-01-2024 @ 11:40
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: Καλημερα. Καλη εβδομαδα.
Κων/νος Ντζ
29-01-2024 @ 13:58
κι αυτο το χώμα που χαμόγελα κάποτε σκορπούσε
γαντζώθηκε στα σπλάχνα του ,περιμένει την στιγμή
Κι η θάλασσα που πάντα τις θύελλες περιφρονούσε
τώρα μονάχα ιριδίζεται και μέσα έχει κλειστεί

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
29-01-2024 @ 20:49
πολύ αληθινό!

Xίλια μαχαίρια δίκοπα πάλι τα τροχίζουνν
inokrini
30-01-2024 @ 01:29
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο