| |
Πάνε πια χρόνια που ξυπνώ απ’ τις κραυγές των σιωπών
κι από το σφύριγμα των τρένων στα κενά των γραμμών.
Κι όσο θυμάμαι τους ανθρώπους που δεν ένοιωσα
πονάνε περισσότερο οι μάχες που δεν έδωσα.
Κι ενώ γυρεύουνε μιαν άκρη για την γη των θεών
εγώ έχω μάθει να θεριεύω στη σκιά των πολλών.
Στα χρόνια που πεθαίνουμε ανώριμα επώνυμοι
σβήνουν στο χθες οι πιο πολλοί και λίγοι θα’ ναι οι επόμενοι.
Τώρα το φως γυρίζει μέσα μας αδέσποτο
κι η θλίψη μας για όλους εσάς κατάντησε ανέκδοτο.
Στο ψέμα ανδρωθήκαμε, στα φυτεμένα πάθη
τα λάθη είναι ανθρώπινα, κι εμείς απλώς τα λάθη.
Αλλόφερτοι σε video clips στήνουνε πιστολίδια
μα κάποια άλλοι αθόρυβα πετρώνουνε τα φίδια.
Όσοι τον κόσμο αφήσαμε με τον καπνό στα χείλη
αυτά που λέτε εσείς ζωή, για μας είν’ η Βαστίλη.
Είδες τον πόνο να γελά και την χαρά να κλαίει
μα όλη αυτή η παράνοια τίποτα δεν σου λέει;
Σ’ όλα τα δύσκολα δειλός και στα μικρά γενναίος
μα ο πρώτος θάνατος πονά, όχι ο τελευταίος…
https://www.youtube.com/watch?v=MQDadqBnemE
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
|
