| |
Τέτοιο παράπονο με βρήκε
Τούτη την έρημη βραδιά
Που έφυγε από το στήθος
Η παγωμένη μου καρδιά...
Τί ωφελεί πια να κοιμάμαι ;
Πλαστές εικόνες να κρατώ ;
Γυμνή κοντά σου.. πώς φοβάμαι
Μα ντρέπομαι να σου το πω...
Κλείνω το φως.. πέφτει σκοτάδι
Τόσο βαθιά μες στην ψυχή
Θαρρείς και βρίσκομαι στον Άδη
.. Δεν συγκρατώ μιαν ιαχή...
Δεν φτάνω πια στιγμή να σμίξω
Τα βλέφαρά μου τα βαριά
Θέλω τη θλίψη μου να πνίξω
Τι είσαι τόσο μακριά...
Κι όταν φωνάζουν τα γραμμένα :
" Κοιμάται σ' άλλην αγκαλιά ! "
Φτύνω τα μύρια φυλαγμένα
Για την αγάπη σου φιλιά...
Η καλοσύνη μου δεν φτάνει
Για να γιατρέψει τον καημό
Ένα ερείπιο με κάνει
Κι εγώ γυρεύω λυτρωμό...
Χίμαιρα γίνομαι και μπαίνω
Μες στα σεντόνια σου ξανά
Από τα χέρια της σε παίρνω
.. Παύει η καρδιά μου να πονά...
Μα το πρωί.. σκληρά με διώχνεις
Και επιστρέφεις στη σιωπή
Έχει το όνειρο ραγίσει
Και μέσα του έχω κοπεί...
13-12-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
