| |
Τραύμα
Ό,τι αγαπάω είναι διάτρητο και δεν μου κρύβει τον κόσμο
Σαν καλή μαθήτρια φρόνιμα κάθομαι παρακαλώντας για μια ομίχλη
Ή έστω ένα θολωμένο τζάμι
Κάτι να αφήνει μια πιθανότητα
Όταν πέφτει επάνω μου το φως, γίνομαι σκιά στον τοίχο
Με το δεξί μου χέρι μετράω τους χρόνους και κυματίζω μεσίστια
Με το αριστερό σωπαίνω
Το νερό εντός μου επαναστατεί
Το σώμα θυμάται - εγώ θέλω να ξεχνάω
Ξεκαρφώνω λέξεις απ’ το κορμί μου και τις πετάω στο πάτωμα
Ξεμαλλιάζω μνήμες με βαβίσματα και αγκομαχητά
Δερβίσηδες όλα, διάφανα και στροβιλίζονται γύρω μου
Θέλω να τα διώξω μακριά
Μα είμαι διάτρητη
Κι όλος ο κόσμος περνάει από μέσα μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
