| |
στο δρόμο της αγάπης σου κρατιέμαι
ως εκεί διαβαίνω κι όχι παρέκει
μ'αυτήν αν καυχηθώ σε συλλογιέμαι
φοβάμαι αν επαρθώ τ'αστροπελέκι
δυνάμεις αμελέτητες τριγύρα
παντάγρυπνες που στέκουν λεγεώνες
η κόλαση μ'όλο το τσούρμο πύρα
θεόκτιστες εικόνες σκοτογόνες
κι όμως συρτός ζυγώνοντας διαβαίνω
ενώ τα βάραθρα βουίζουν στριμωχτά
και σφάζουν το δικό μου πεπρωμένο
ούρλιαξε και κλάψε ψυχή μου δυνατά
μα νά φαίνεται ο πόθος πιότερο γλυκός
ψυχοπονώ τη σάρκα μου γυρεύω
και τι με μέλει τώρα ο ένας καημός
πανάγια μάγια,ξόρκια μαγγανεύω
στον κόρφο σου να βάλω το πιο σπανιο λουλούδι
το πιο άλικο εκείνο με την πλούσια πρασινάδα
και τότε ζωντανά θα λέω πάλι το τραγούδι
για του φιλιού και του κορμιού σου τη γλυκάδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
