| |
| | Για τα άκακα τ' αρνιά |  | | | Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι, να μου είστε όλοι καλά. | | |
Έβρεχε, έβρεχε,
χίλιους χρόνους,
γέμισε λάσπη
η ζωή μας
γέμισε κοκκινόχωμα.
Γέμισαν οι μάντρες
σαλιγκάρια
κι` οι τοίχοι
λειχήνες.
Έτρεχε νερό
στα υπόγεια
της ανυπαρξίας μας.
Χτυπούσε το
ελενίτ που
είχαμε για
σκεπή.
Μια πένθιμη
μελωδία, θαρρείς
για τα χαμένα
μικρά μας
νιάτα.
Έβρεχε στη κατηφόρα
εκεί κοντά
στο στρατόπεδο
της επαρχίας,
που πέσαν
οι λύκοι
να πιούν όλο
το αίμα .Θυσία
η τρυφερή μας
σάρκα.
Έβρεχε!!!
χρόνους πολλούς
κι` ακουγόταν
ένα ταξίμι,
μα δεν ήταν
της αγάπης,
ήταν
του χαμού.
Έβρεχε.....
και η απελπισία
έφτανε στο
κρεββάτι.
Κατακλυσμός
θεέ μου,
και εσύ το
επέτρεψες.
Για τα άκακα τ` αρνιά.
21-2-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
tabasco0
21-02-2024 @ 10:34 | ::rock.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
