| |
Τις σκόρπιες ώρες που αδιάφορα περνούν
Αν θα μπορούσα σε ντοσιέ να τις περάσω
Να τις χαράξω μ’ ανεξίτηλη γραφή
Να τις διαβάζω όταν φτάσω να γεράσω…
Για όλα κείνα του ανθρώπου τα δεινά
Για τις στιγμές γαλάζιας πλέριας ευτυχίας
Για τ’ ανεκπλήρωτα της ζήσης τα κενά
Για ανεξήγητες στιγμές μικρής μαγείας…
Με πάθος άσβεστο γεμάτο λυρισμό
Με δυο τραγούδια που ξορκίζουνε τη θλίψη
Τον ενστικτώδη της ψυχής μου τον παλμό
Να φανερώσω σ’ όλα αυτά που μού ‘χουν κρύψει…
Αν θα μπορούσα να αγγίξω τελικά
Ένα κομμάτι από σύμπαντα τ’ απείρου
Να κάνω όνειρα να βγουν αληθινά
Από τον λήθαργο του ύπνου μου του στείρου…
Τότε θα έφευγα γλυκά απ’ τη ζωή
Πλήρης ωρών μα και γονίμων βιωμάτων
Αρκεί να πω ό,τι δεν έχει ειπωθεί
Στους φαύλους κύκλους των ανώφελων κριμάτων…
10-11-2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
