| |
ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟΣ (Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024)
Σ’ έναν κόσμο, που το χάσμα μεγαλώνει
απ’ τη μια γενιά ως την άλλη και σκοτώνει
και σκοτώνει με ταχύτητα αστραπής,
αν προλάβεις ζήσε, αλλιώς μην γεννηθείς …
Κάθε φόβος αλυχτά μ’ ένα καμιόνι,
μπρος στα νιάτα, και γερνώντας πια παλιώνει,
ξεθωριάζει η ομορφιά της ηδονής,
φεύγει ο χρόνος, μα δεν νοιάζεται κανείς …
Σ’ έναν κόσμο αιχμής, ο ρόχθος ξεσπαθώνει
σκάει στο βράχο της ζωής, το φως τυφλώνει,
ναι ! τυφλώνει τ’ άγιο φως της προσευχής,
σ’ αναγκάζει τον εαυτό σου ν’ αρνηθείς …
Κάθε όνειρο, του νου τ’ αγρίμια ενώνει
και σφυρίζοντας τ’ αμέρωτα μερώνει,
διαστρεβλώνοντας τον ήχο της σιωπής,
σε φιμώνει, να μην ξέρεις τι να πεις …
Σ’ έναν κόσμο βλοσυρό, γεμάτο σκόνη,
τ’ άστρο εκτίθεται στης νύχτας την οθόνη
κι αλαργεύει απ’ τον ορίζοντα της γης,
μην αντέχοντας τον ίσκιο της οργής …
Κάθε σάλπισμα παλιού σκοπού, σκοτώνει
ο απόηχος του χρόνου και λερώνει
και λερώνει την ευχή, πώς να σωθείς ;
απ’ το χείμαρρο της ίδιας της ντροπής …
Κόντρα στης εποχής τον ύπνο, αγρυπνώ
κρούω το σήμαντρο, τον πόλεμο αρχινώ
έχω παιδιά και τρέμω, μπρος στο μετερίζι …
Τον κάθε ατάλαντο ταχυδακτυλουργό,
που ‘χει της εποχής το ρεύμα βοηθό
για να μπορεί τις συνειδήσεις ν’ αφιονίζει …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
