| |
Η ΑΔΕΙΑ
Χαθείτε ελπίδες μου.
Θα σας ξαναβρώ.
Κάποια ανάγκη
θα με σπρώξει ξανά κοντά σας.
Κι εσείς πάλι θα παραβγείτε
στη σειρά
για το ποιά απ’ όσες έχουν μείνει
θα διαψευστεί πρώτη.
ΕΝΟΧΙΚΟ
Φαίνομαι τόσο ύποπτος
ενώ είμαι εντελώς αθώος.
Γι’ αυτό θα μ’ εκδικηθούν οι ενοχές.
Γιατί όσο κι αν με βαραίνουν
δεν παύουν να νιώθουν άχρηστες.
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
Πάλι θα τυφλώσουν το σκοτάδι μου.
ΤΕΜΠΕΛΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ
Τόσες ελπίδες
κι ούτε μία δεν προθυμοποιείται να επιβεβαιωθεί.
Τόσες λύπες
-κι άλλες τόσες-
υπομονετικές στην ουρά με χαρτάκι προτεραιότητας.
ΗΡΘΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ
Ελπίζεις στο χτες
περνούν οι μέρες θορυβώδεις
και υπαίτιες για την παρατεινόμενη καταστροφή της ζωής σου.
Ελπίζεις στο χτες και συμπάσχεις με τον εαυτό σου
το θλιμμένο του είδωλο
στον καθρέφτη του μέλλοντος χαιρετάς.
Ελπίζεις στο χτες
σκέφτεσαι τις ελάχιστες χαρούμενες στιγμές του παρελθόντος
για να μπορείς να ζεις και αύριο.
Ελπίζεις στο χτες ψελλίζοντας το μήνυμα το ελπιδοφόρο για το μέλλον
το μήνυμα το αληθινό που δεν είναι άλλο από τούτο:
‘’ Ήρθαν καλύτερες μέρες’’.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΩΤΟΜΗΝΙΑΣ
Αναγνωρίζω το δικαίωμα της λήθης
στις ταλαιπωρημένες ψυχές.
Διεκδικώ το δικαίωμα της ελπίδας
και της έκφρασης των αναγκών.
Όλα στη ζωή μου τα επιθυμώ πριν τα απομυθοποιήσω.
Πριν χάσω τον πόθο μου γι’ αυτά.
Πριν λήξουν.
Εκτός απ’ τον φρέσκο φόβο που θα ήθελα απλώς να μην υπάρχει.
Αλλά δυστυχώς είναι ο μόνος που ακούει την επιθυμία μου.
Σκεπασμένες ημέρες.
Το μακρύ τους φόρεμα ακόμη υφαίνω.
Κι αυτές ως αντάλλαγμα
με εκθέτουν πάντα πιστά
στη γύμνια μιας αλήθειας.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΖΩΗΣ
Τόσα σωστά
κι όλα ήταν λάθος τελικά.
ΔΑΚΡΥΑ
Τώρα είναι η στιγμή
που χρειαζόμαστε έστω και λίγα γνήσια δάκρυα
παρά αυτή την πληθώρα ψεύτικων χαμόγελων
που μας κακοποιούσε τόσο πολύ καιρό.
ΤΟ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΚΟ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Όσο σε έψαχνα βρισκόσουν εδώ.
Από τότε που σε βρήκα εξαφανίστηκες πλάι μου.
ΑΠΩΛΕΙΑ
Στη μητέρα μου
Υπάρχει κάτι που με σκότωσε
αλλά όπλο δεν ήταν.
Μάρμαρο.
Και μέσα το νεκρό της σώμα.
Μια απόδειξη του παράδοξου:
‘’Εγώ είμαι νεκρός, εσύ πέθανες’’.
ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΟ
Βάλε με να ταξιδέψω
πρωί στην Εθνική Οδό.
Απελπισία με πιάνει.
Σφίγγεται η καρδιά μου
με την απεραντοσύνη των δρόμων.
Νιώθω εκτεθειμένος.
Ήλιος στον ουρανό
- τι θλίψη!-
Νιώθω σαν να πεθαίνω.
Κι η ιδέα ότι μπορεί να φτάσεις στον προορισμό σου
- ΤΡΟΜΟΣ!-
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΜΕΤΡΑΕΙ
Βλέπω το μαύρο μαύρο
(Απαισιόδοξος)
Βλέπω το μαύρο άσπρο
(Αισιόδοξος)
ΑΤΙΤΛΟ
Όλα τα παράπονα είναι απραγματοποίητες απειλές.
Όχι ευχές.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ... ‘’ΕΡΟΤΑΣ’’
Θα γράφω σύντομα
με όμικρον τον έρωτα.
Μήπως μ’ ερωτευτείς
για να με διορθώσεις.
ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΤΟΣ
Κρέμασα μια ταμπέλα
που έγραφε ‘’ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΤΟΣ’’.
Λόγω εποχής
την άλλη μέρα την βρήκα διορθωμένη.
‘’ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΝΤΟΣ’’.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΡΑΦΗΣ
Γράφοντας
- χαράζοντας δηλαδή λευκά χαρτιά -
έμαθα να εκτιμώ την ματαιότητα της έκφρασης.
ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Η αγαπημένη μου στάση
είναι η στάση αγκαλιά.
18+
Η ψυχή μου είναι ανήλικη.
Και ο κόσμος 18+.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Κάθε χρόνο γεννιέται ο Χριστός.
Τόσες ευκαιρίες
μόνο σε έναν μελλοθάνατο ταιριάζει να δίνονται.
ΤΙΜΗΜΑ
Πίστεψε στον κόσμο γύρω.
Όχι στον γύρω κόσμο.
Αυτό πληρώνει. Αυτό θα χρωστάει.
ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Άραγε τι παράπονο θα κρύβει
μέσα του εκείνο το δέντρο
που όλοι λένε ότι είναι κακό να κοιτάζουμε.
Κι αν χάνουμε το δάσος
ποιός εγγυάται ότι δεν είναι επιλογή;
POINT OF VIEW
Κι όμως υπάρχουν φορές
που το απονενοημένο διάβημα
είναι η συνέχιση της ζωής
όχι η διακοπή της.
ΣΚΟΡ
Ελπίδα-φόβος
1-1
αυτή την εποχή.
ΠΡΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟΥ
Πλησιάζει Πάσχα.
Χριστός Ανέστη.
(Γιατί πάντα να ξέρουμε την κατάληξη;)
ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ
Πάλιωσαν τα λόγια
καινούρια ας θες να τα παρουσιάζεις
κι η συμφωνία με τον διάβολο
ακυρώθηκε από μέρους του.
Δεν ενδιαφέρεται πια για την ψυχή σου.
Μείνε λοιπόν με τη γερασμένη σου αλήθεια.
Κι η νεότητα
αυτή υπάρχει πια μόνο στις αναμνήσεις
και στο υπέροχο άρωμα του γιασεμιού
που – άγνωστο πώς- τυραννάει ακόμα
την αίσθηση της όσφρησης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
