| |
57 (Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024)
Με πήρε ο ύπνος και ταξίδεψα με τρένο,
σ’ ένα βαγόνι μ’ αναμνήσεις φορτωμένο,
πενήντα εφτά εις τον αριθμό, χωρίς σταθμό και προορισμό,
έμοιαζε να ‘ναι το φεγγάρι σαν καντήλι,
των μελλοθάνατων ε-φλόγιζε τα χείλη,
που ‘καιγε, ώρα έντεκα και είκοσι δύο,
είκοσι οχτώ Φλεβάρη, με θανάτου κρύο,
το δυο χιλιάδες είκοσι τρία, ήταν έτος,
στα Τέμπη, ένας χρόνος πάει πια, εφέτος …
Στ’ άδυτα, αδιάβατα σοκάκια, στο αχανές
μπήκα κι αντάμωσα πενήντα εφτά ψυχές :
Δεκαπέντε ετών, ο Πάνος ο Μπουρνάζης,
αχ ! καρδιά μου πώς βαστάς ; και δεν σπαράζεις !
Θώμη, Χρύσα, Αναστασία Πλακιά, πιο πόδε
ετών είκοσι, αχ ! αυτό ο θεός ! δεν το ‘δε ;
Αναστασία Παπαγγελή στα δεκαεννιά,
ποιος θα δικάσει και θα κρίνει ; τον φονιά !
Είκοσι ένα ετών, ο Τάσος ο Κουτσόπουλος
και η Μαρία Θωμαή Ψαροπούλου, μέσα !
κάθε επιβάτη ο θάνατος ψυχρός κι επώδυνος,
είκοσι ένα ετών και η Φραντσέσκα Μπέζα,
είκοσι δυο, Ελένη Τσίντζα, Κλαούντια Λάτα,
Γιώργος Παπάζογλου, Αδαμάκης Ιορδάνης,
συνταξιδιώτες όλοι, τιμημένα νιάτα !
για ποιον απ’ όλους ; προσευχή ψυχής να κάνεις !
Είκοσι πέντε η Δήμητρα-Εύη Καπετάνιου !
κι είκοσι τριών, ο Κυπριανός Παπαϊωάννου,
Τσακλίδου Αγάπη, Καραθεόδωρος Νικήτας,
όλοι ταξιδευτές της αποφράδας νύχτας,
Τσιωμά Αφροδίτη, Ίφι’ Μήτσκα, Ρούτσι Ντένις,
Άγγελος Τηλκερίδης, διάλεγε να υφαίνεις
κλωστές για των μικρών παιδιών τα νεκροκρέβατα,
για Αναστασία Αδαμίδου, Πορφυρίδου Κάλλια,
που ‘χαν διανύσει μόνον χρόνια είκοσι τέσσερα,
πριν δρασκελίσουν του θανάτου τα κανάλια !
Είκοσι έξη ετών, ο Ασλανίδης Μήτσος,
μαζί κι η Ελισάβετ Χατζηβασιλείου,
είκοσι εφτά ετών μόνο, ο Ναλμπάντης Νίκος
κι είκοσι οχτώ, ο Σωτήρης Καραγεωργίου,
Ελπίδα Χούπα, Καρασάββας Ιωάννης,
για ποιον απ’ όλους ; προσευχή ψυχής να κάνεις !
Είκοσι εννιά χρονών, μες στη φωτιά του θάμπους,
Οικού Δημήτρης, Πάνος Χατζηχαραλάμπους,
Σοφία-Ελένη Ταχμαζίδου, τριάντα δυο έτη
και ο Μασσάλης ο Δημήτρης, τι να πεις ;
Βάιος Βλάχος, Αθήνα Κατσάρα, πρέπει
τριάντα τέσσερα, ο Μοχάμεντ ο Εντρίς !
Βούλγαρης Σπύρος, στα τριάντα πέντε μέσα,
Ιονέλ Κουλέλα, όλοι από μικρή γενιά !
σαράντα δύο εκεί κοντά κι η Βάγια Μπλέκα
και η Δουρμίκα η Λένα, στα τριάντα εννιά !
Σαράντα οχτώ χρονών ο Βουτσινάς ο Γιάννης
και ο Παυλίδης ο Αντρέας, σαράντα εννιά,
πενήντα ένα, η Μαρία η Μουρτζάκη,
όλοι τραβήξανε στην ίδια γειτονιά !
πενήντα δυο, ο Βασίλειος-Κυριάκος Κώττας,
πενήντα τέσσερα, ο Βαγγέλης ο Μπουρνάζης !
πόσο κοστίζει ο μεντεσές ; σπασμένης πόρτας !
την κάθε ανθρώπινη ζωή ! πόσο αγοράζεις ;
Πενήντα πέντε ετών, Χλωρού Βασιλική,
Μαρία Εγούτ, Γιάννης Τζοβάρας, στο κατόπι,
Μαρία Μιάρη πενήντα έξη, παρά ‘κει
μαζί μ’ εκείνη κι η Χρυσούλα Κουκαριώτη !
Γιώργος Κουτσούμπας, ήτο ετών πενήντα εννιά,
Παβλίνι Μπόζο εξήντα δυο κι εξήντα τρία
Γιάννης Καρυώτης, θύματα ο καιρός μετρά,
μαζί μ’ αυτά κι η Κουκαριώτη Ευαγγελία !
Γιώργος Φωτόπουλος, ετών πενήντα εφτά
κι ο μετανάστης που ‘χε έρθει απ’ τη Συρία,
ο Κυριακίδης Γιώργος, ήτο εξήντα εφτά
και η Εριέττα π’ αγνοείται είκοσι τρία !
Έντρομος ξύπνησα, αχ ! θεέ μου ! αλήθεια τρέμω,
στ’ άδεια βαγόνια, που ‘χε το σπασμένο τρένο,
βρήκα ονόματα βαριά, που τα προλόγισα πιο πάνω,
φωτιά, ατσάλι και σκουριά, μ’ ευχή και προσευχή, δεν φτάνω
ως τ’ ουρανού την αγκαλιά, μπρος στο ναό να γονατίσω,
πίσω τ’ αθώα νεκρά κορμιά, ως δια μαγείας να γυρίσω …
Μέσα απ’ το’ λήθαργο που ξύπνησα, τολμώ
να μην ξεχάσω τ’ αποτρόπαιο που ‘χει γίνει
στα Τέμπη, έγκλημα και σαν ποιητής υμνώ
του λόγου τ’ άρματα, ζητώντας δικαιοσύνη …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
