| |
| | Σβήνουμε, γράφουμε. Σιωπή |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά. | | |
Τα παλιά τα τρένα φύγαν
κι` είμαι μόνη στο σταθμό
ποιος να ξέρει που να πήγαν
κι` εγώ έμεινα εδώ.
Μες στ` αγιάζι περιμένω
όλο κάποιο να φανεί
ένα κουρασμένο τρένο
να μην έχει επιστροφή.
Να φύγω θέλω να χαθώ
κι` άνθρωπο να μην βλέπω
τη μοναξιά, αυτή ποθώ
από τα ανθρώπινα ν` απέχω.
Λύνω σχοινιά, δένω σχοινιά
κι` έχω μια λύπη θεέ μου
γιατί σε τούτο το ντουνιά
δεν σ` είδα πάνσοφε μου.
Άναψα δυο λευκά κεριά
ψηλά στο μοναστήρι
μήπως και σβήσει η απονιά
δούμε των λουλουδιών τη γύρη.
Τα παλιά τα τρένα πάνε
κι` έχουνε περάσει χρόνια
όλοι τους καημούς μετράνε
γίναν τα μαλλιά μας χιόνια.
Σβήνουμε, γράφουμε. Σιωπή.
λευκό χαρτί το βιός μας
το δάκρυ τρέχει απ` τη πληγή
στ` άδειο το ριζικό μας.
Τα παλιά τα τρένα φύγαν,
φύγαν, την αυγή τα πουλιά
και τα όνειρα μας μείναν
γκρίζα όνειρα, μιλιά
Μιλιά, μονάχης μιας ψυχής
που ψάχνει στο μολύβι
να βρει ζωή απαντοχής
για ότι πονά και θλίβει
4-3-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
04-03-2024 @ 11:13 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Γεωργια. Καλη εβδομαδα. | | Sofitsa
04-03-2024 @ 15:36 | ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
