| |
Δεν οδηγούν τα βήματά μου πουθενά.
Τέλος του δρόμου και το τέρμα περιμένει.
Μ’ υπομονή τις βελονιές του υπομένει
κι αναζητάει μια στάλα φως στη σκοτεινιά.
Μια ιστορία που ‘χει μείνει στα παλιά
πίσω απ’ την πόρτα του μυαλού μου κλειδωμένη
κλαίει μονάχη και με βία ανασαίνει -
της γειτονιάς σκελετωμένη αποθυμιά.
Ποιος θα μιλήσει πάλι απόψε για να πει
πώς χάθηκαν τα λόγια στις οθόνες;
Ποιος θα προλάβει πια τη λάμψη του να δει
του αστεριού που γλείφει αλόγιστα ανεμώνες;
Ποιος;
Ποιος θα γελάσει υστερικά μες απ’ το χθες
και θα καρφώσει το μαχαίρι εδώ στο τώρα…;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
