| |
H σκέψη μου πάλι δραπέτης στο ξενύχτι
σαν φάντασμα σαν ξωτικό
στον φρενιασμένο της χορό
ψάχνει να περάσει απ’το ξεσκισμένο δίχτυ
Λιγοστά τα φώτα στου αγνώστου τα βαθιά
μα γνώριμα στην ερημιά τα μέρη
εκεί που χάθηκε το καλοκαίρι
και στριμωγμένη πέφτει σκληρή η σκοτεινιά
Στον πανικό η ζωή μου άχρωμη δεν ανθίζει
κι η ψυχή μου δυό κόσμους αγκαλιάζει
την όψη μου που σιγά σιγά αλλάζει
με πράσινες αχτίδες φώς την πλημυρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
