| |
| | Τραγωδή |  | | |
Δυο προσωπεία φόρεσα, θεοί… Τι τραγωδία!
Ο Τράγος άγει την ωδή, θεοί… Τι ειρωνεία!
Η γέννηση του δράματος… Μια τραγική πορεία,
όπου στο τέλος γέννησε την θεία κωμωδία…
Ό Διόνυσος με συνεργό ενέπνευσε το έργο,
για να διδάξει στο χορό πως ζούνε μες στο κέντρο.
Εκεί που όλα γίνονται με πέπλο φαντασίας,
σε μια σκηνή που έγινε κομμάτι πεμπτουσίας.
Ο Νίτσε μου τα έδωσε αυτά τα προσωπεία,
στα πρώτα του κεφάλαια για τη φιλοσοφία,
κι αναρωτιέμαι μέσα μου διαβάζω και σωπαίνω,
απ’ του Διονύσου το καιρό πιο πίσω, που πηγαίνω;
...
Και μου αποκρίνεται αυτός, μες του ποτού τη μέθη.
Τη μάσκα του πιο ευφυή ηθοποιού μου γνέφει,
και ξέρω από IQ ποία persona σκίζει,
ο Mister Bean φαντάζομαι καθένας τον γνωρίζει.
Είναι από τους ευφυής στου δράματος την τέχνη,
και ψάχνω για το μήνυμα, στο οποίο αυτός μετέχει.
Ο γκαφατζή ο ήρωας, που τόσοι αγαπάνε,
μόνιμος με χαμόγελο τείνω να τον θυμάμαι,
να μπλέκει σε ευτράπελα να χάνει ευκαιρίες
και νέες απροσδόκητες να βρίσκει εμπειρίες.
Δίχως αυτός να δυστυχεί, πάντα χαμογελάει,
μήπως δε(ν) ξέρει πιο καλά εκείνος πια που πάει;
Μήπως να δείχνει έντονα (μέσα απ' τη κωμωδία)
πως πρέπει μέσα στη ζωή, τα πάντα να ‘ναι αστεία;
Όπως κι Νίτσε εξηγεί του πέπλου η ουσία,
ο κόσμος ο πραγματικός, μικρή έχει σημασία.
Δανείστηκε του Σειληνού* τα λόγια για να δείξει,
πως είναι όλα όνειρο και κάποτε θα λήξει.
Κοιτάζω τώρα στωικά με ταπεινογνωσία,
(μια λέξη που την έφτιαξα τώρα στη φαντασία),
κι αναρωτιέμαι αν έσφαλα εγώ, προς την ουσία
που τώρα πρωταντίκρυσα βαθιά τα προσωπεία…
Αναρωτιέμαι γύρω μου οι θεατές τι κρίνουν,
αν παίρνουν τα μαθήματα που όλοι τους μας δίνουν,
Αν είμαι εγώ ο ευτελής ή ο ρομαντικός,
κι απάντηση δε βρίσκεται (νομίζω ευτυχώς)…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
koyloykakoselias
12-03-2024 @ 11:00 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: Καλημερα Σταματη | | Skylight
12-03-2024 @ 14:51 | * Σειληνός: Ήρωας της μυθολογίας σύντροφος του Διονύσου που τον κυνήγησε ο Μίδας και όταν τον έπιασε τον ρώτησε: «Ποιο είναι για τον άνθρωπο το καλύτερο και ωφελιμότερο αγαθό στο κόσμο;» και ο σοφός Σειληνός απάντησε «“φυλή άθλια κι εφήμερη , παιδί της τύχης και της οδύνης, γιατί με αναγκάζεις να σου αποκαλύψω πράγμα που θα ήταν καλύτερα για σένα να μη γνωρίσεις ποτέ; Ο,τι περισσότερο απ’ όλα πρέπει να επιθυμείς, σου είναι αδύνατον να τα αποκτήσεις: το καλύτερο για σένα είναι να μην έχεις ποτέ γεννηθεί , να μην υπάρχεις, να πέσεις στην ανυπαρξία. Ύστερα από αυτό ο,τι περισσότερο πρέπει να επιθυμείς, είναι να πεθάνεις το γρηγορότερο»
Απολογία για το κείμενό μου:
Αυτό το κείμενο είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Νίτσε «Η γέννηση της τραγωδίας» εξού και οι αναφορές αλλά και τα λόγια του Σειληνού όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο του.
Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας ξεκινά την αναζήτηση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας σαν να προσπαθεί να κάνει ανασκαφές στα αρχαία (γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα) έργα της. Αναγνωρίζει την αξία των παγκόσμιων θεμελίων που τέθηκαν στην τέχνη από τα αρχαία έθιμα των…
Ανθρώπων…
Σε αυτό διαχωρίζει την τέχνη σε δύο τρόπους, τον “ονειρικό” και της “μέθης” και σύμφωνα με τους τρόπους της εποχής που δημιουργήθηκαν για λατρείες του Απόλλωνα και του Διονύσου.
Μέσω αυτής της αναζήτησης περνάει και από την γέννηση της πρώτης τραγωδίας και παρουσιάζει την απαρχή της τραγωδίας και του δράματος… Εκεί ο χορός συνάντησε τον πρώτο “ηθοποιό” (ήθος – ποιώ) εμπνευσμένο από τη Διονυσιακή μέθη. Ο οποίος παρακινούσε τον κοινό να ζήσει το χορό και να καταλάβει πως τα πάντα είναι μόνο μια απλή φαινομενικότητα,
κι ότι η πλαστικότητά της εξαρτάται από το χορό που ζωντάνευε το πέπλο της φαντασίας…
Αν δούμε τον πρώτο ηθοποιό και τα κίνητρα που τον οδήγησαν να πράξει έτσι, θα δούμε ότι μπορεί και να ήταν φυσικά επόμενο, σε ένα χορό με άφθονο κρασί, κάποιός μεθυσμένος από τον χορό να βγήκε και να είπε έτσι άφοβα τα πρώτα λόγια που του ήρθαν στο κεφάλι για να ευχαριστήσει το Διόνυσο και μέσω αυτόυ να εμπνεύσει το χορό για να περάσουν όλοι καλύτερα.
Έδωσε και αυτός δηλαδή μια ώθηση, μια ιδέα, στην πρώτη ωδή τράγου (τραγωδία) όπως ονομαστικέ από τους ακολούθους του Διονύσου (τους σάτυρους)… Έτσι κατά κάποιο τρόπο ποίησε το ήθος και δημιούργησε μια συνήθεια της ανθρωπότητας… Το θέατρο!
Αν τώρα παρατηρήσουμε ένα έξυπνο ηθοποιό που να είναι και εύπορος πιστεύω πως με το έργο του θα έχει επιλέξει και μια οπτική να διδάξει στο θεατή… Με αυτό τον συνειρμό γράφθηκε το 2ο μέρος του ποιήματος που θέλει το Ρόουαν Άτκινσον με το ρόλο του Mr. Bean ως δάσκαλο φιλοσοφίας που εξηγεί με παραδείγματα τα λόγια του Σειληνού… Άραγε μήπως ο ηθοποιός σε αυτό το έργο προσπαθεί να προκαλέσει την «τύχη» να σταθεί ενάντια στην «ευτυχία» του Σειληνού;
Νομίζω ότι μία ρήση λέει ακόμα «Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει» Αυτό κατά τη δικιά μου ανάγνωση αυτό σημαίνει:
(Αν είσαι τυχερός πέρνα ανάμεσα, στριμώξου, θα βρεις τρόπο, αν όχι να πας στο ρυθμό σου περπατώντας…) Είναι προφανές γιατί…
Όμως αυτή η φράση αποδέχεται το πεπρωμένο (ως συνώνυμο του ριζικού), μήπως λοιπόν αυτός ο ευφυής ηθοποιός με το ρόλο που ενσαρκώνει μέσω της κωμωδίας, θελημένα ή όχι, μας διδάσκει και μας ψυχαγωγεί αν έχουμε τα εργαλεία να εξετάσουμε το προσωπείο του;
Μήπως τελικά είναι η αξία του «χορού» «κοινού» «θεατών» που καθορίζει το μήνυμα;
Είναι εύκολο βρίσκω μαθήματα φιλοσοφίας σε ένα «κωμικό»; Αν γνωρίζω τις ιδέες που σχολιάζει, μα δυσνόητο αν δεν τις παρατηρώ από άγνοια και αδιαφορία…
Μ’ άρεσε το βιβλίο που ακόμα δεν έχω τελειώσει… Έτσι ούτε αυτό το κείμενο έχει τελειώσει. Μάλλον…
Το προτείνω σε όποιον θέλει να κάνει ανασκαφές στα θεμέλια της ανθρώπινης τέχνης.
Άσχετο…
Αν διαβάζεις ακόμα αυτό το μήνυμα ή πρέπει να απορήσω με την προσπάθεια σου να με καταλάβεις ή πρέπει να σου δώσω συγχαρητήρια για την προσπάθεια σου να σε καταλάβεις εξετάζοντας και τα γραπτά μου. ::up.::
όπως και να 'χει, χαίρομαι που μοιράζομαι τις ιδέες μου μαζί σας και τις εξετάζουμε...
Σας ευχαριστώ που με διαβάζατε | | ΚατεριναΘεωνα
12-03-2024 @ 18:24 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
