| |
πήραν το πρόσωπό μου οι γαλάζιες εποχές
μυρίζει πάλι ταξίδι και σάπιο ξύλο καραβιού
το βλέμα μου τόχουν ξεπλύνει βροχές βορεινές
θεέ μου βρέξε στα φυλλοκάρδια του στερνού καλοκαιριού
πέρασα τη ζωή μου το χάος κοιτάζοντας
μετρώντας της πίκρας τα στοιβαγμένα κομμάτια
με τα ξόρκια της νύχτας σιγοκουβεντιάζοντας
περίμενα το ημιφώς με τα σβησμένα μάτια
σκαλίζω την τέφρα της ψυχής μου,που νάβρω χρώμα
αύγουστος μήνας και φωτιά πως να σου τραγουδήσω
μ'ενα στεφάνι στην καρδιά μισός εδώ στο χώμα
μισός εκεί στα βορινά τι να ιχνογραφήσω;
κρατάω το αντικλείδι ,το σφυγμό και το δάκρυ
την αρχή και το τέλος που το λένε λυγμό
κρύβομαι σε μήκη και πλάτη σε τούτη την άκρη
μα την αμύριστη σου αγάπη δεν την ξεχνώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
