| |
Να ‘ταν φωτιά η ποίηση να κάψει αυτή την πόλη,
κι από τις φλόγες να φανούν άγγελοι και διαβ… όλοι
Να μας ζεστάνει την καρδιά, να διώξει το σκοτάδι,
να αγγίξουνε, οι άνθρωποι, το διπλανό με χάδι.
Να ‘ταν βροχή η ποίηση όλους για να μας βρέξει,
να στάζει το συναίσθημα από τη κάθε λέξη,
να σβήσει αυτή τη δίψα μας, όλους να μας μεθύσει,
όπως το νέκταρ σταφυλιού που μας κερνά η φύση.
Να ‘τανε κάτι τελικά… Απτό, να το αγγίξω
και σ’ όποιον είναι δύσπιστος να πάω να το δείξω…
Μα δεν υπάρχει ποίηση ούτε δημιουργία,
αυτά είναι ανύπαρκτα… Ζούνε στη φαντασία.
Ούτε υπάρχουν ποιητές… Μονάχα ποιημένοι,
απ’ τα χαρτιά που γράψανε, είναι αυτοί πλασμένοι,
κι ανάλογα τα λόγια τους… τι λέει η φαντασία,
γίνονται η απόδειξη για τη δημιουργία…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
