| |
Αμμόχωστος
Καρφιά βαθιά, συρμάτινα και στο κορμί σου φίδια
δυο επιδέσμους φόρεσες, μα είν’ η πληγή σου ίδια
εφτά οργιές το κύμα σου, οι βράχοι ματωμένοι
είπαν πως σ’ αναστήσανε με την καρδιά κομμένη.
Φυσά βοριάς, φυσά νοτιάς και φέρνει μοιρολόγια
σου δώσαν πίσω τη φωνή, σου πήρανε τα λόγια.
Μετρώ ξανά τα βήματα, πατώ μα δεν ριζώνω
αγρίεψαν τα κύματα και τραγουδούν τον πόνο.
Μα θα ‘ρθω απόψε δίχως φως, δίχως της γης κρικέλια
όταν με δεις από μακριά σήκω και χαμογέλα
κι όταν στην άμμο σου πατώ και σταματώ τον χρόνο
πες ότι παίζουμε κρυφτό και σε ξελευτερώνω.
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
Καλημέρα παιδιά! Ο πιο πάνω στίχος, έχει πρόσφατα μελοποιηθεί από τον Σήφη Κοκολάκη και το έχει ερμηνεύσει ο αγαπημένος ερμηνευτής Βασίλης Λέκκας. Είναι ένα τραγούδι πολύ ξεχωριστό για μένα, αφού αφορά ένα κομμάτι της μοιρασμένης πατρίδας μου. Βάζω στο πρώτο σχόλιο το link και θα ήταν χαρά μου να το ακούσετε. Καλοδεχούμενα τα σχόλιά σας!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
