| |
Είμαι ένα άγονο πυρηνικό τοπίο,
για μένα η Γη είναι τετράγωνή,
και ο θάνατος…
Ένα κακόγουστο κοινωνικό αστείο!
Τι να σου πω;
Οι σκελετοί μες στην ντουλάπα μου αναρίθμητοι,
κι όμως δε βρίσκεται ικανός να με τρομάξει.
Είμαι ένα φάντασμα ανάμεσα σε πτώματα,
κι αυτό κανένας δε μπορεί να το αλλάξει…
Δεν έχω ελπίδες… εξαντλήθηκαν σα πέθανα,
και στη κηδεία μου, με κάλεσαν και πήγα,
το παιδικό μου εαυτό εναποθέσαν,
και εγώ του πέταξα την τελευταία ελπίδα.
Δε συγχωρώ, και δεν ξεχνώ, είμαι από σίδερο!
Καυτή λεπίδα απ΄ ατσάλι η φωνή μου,
μέσα στη θήκη μου θα μείνω σιωπηλός,
μα προσοχή τελειώνει η υπομονή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
