| |
Μαζί με τις αγάπης το όνειρο που έμεινε μισό,
νεκρός βρισκόμουνα στης γης μέσα στο χώμα το υγρό.
Σαν ήρθε με λυπήθηκε ένας Θεός-καημός
και στη στιγμή από τη γη με ανέστησε
καθώς είδε πως ήμουνα ο δόλιος άδικα νεκρός.
Το χρώμα τους ξαναβρήκανε χάρη στον Θεό-καημό,
τα χλωμά τα μάγουλά μου που ήταν άχρωμα καιρό.
Όμως δεν άφησε να κείτεται στο χώμα το υγρό,
ούτε της αγάπης το όνειρο και ας ήτανε μισό.
Γαλέρας το σκαρί ναυπήγησε μ' αυτό μέσα σ' ένα λεπτό,
στην θάλασσα με τ' όνειρο επόντισε πλοίο πειρατικό.
Με τον Έρωτα ο Θεός-καημός ήτανε αδελφός
και στις γαλέρας τα πανιά άνεμο τον όρισε να βρίσκεται,
του ταξιδιού να είναι πολύτιμος βοηθός.
Της καρδιάς μου αυτή που χάραξες
πριν φύγεις την βαθιά πληγή,
πειρατική σημαία στ' άλμπουρο
την ανέβασα, μαύρη τρομακτική.
Μια ώρα γρηγορότερα κοντά σου να με φέρει,
χάραξα την πορεία μου με το λαμπρό τ' αστέρι
και έφυγα την άγκυρα σηκώνοντας για το μακρύ ταξίδι,
τ' άλλο μισό το όνειρο να βρω γοργά ολόκληρο να γίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
