| |
Δεν ήσουν έρωτας...
Στα όνειρά μου /
που μοιραζόμουνα μαζί σου
ήσουν η σμίλη /
για να λαξέψω την χαρά μου
σε μία ύλη /
που όλο παίρνει την μορφή σου…
Στις οιμωγές μου /
σαν μ’ αρρωσταίναν οι λυγμοί μου
ήσουν βοτάνι /
που θα γιατρέψω τις πληγές μου
και να βασκάνει /
την κάθε άτυχη στιγμή μου.
Στην εμβοή μου /
σαν μηνιγγιάζαν οι αισθήσεις
ήσουν η γεύση /
και η ματιά κι η ακοή μου
που θα μου γνεύσει /
στο πώς στα ίσια θα πατήσω.
Tί μου θυμίζεις ; /
και πώς κεντάς την συλλοή μου !
Δεν ήσουν έρωτας !..., /
δεν ήσουν, όχι, μη νομίζεις !
Ήσουν μονάχα, /
ο εαυτός μου κι η ζωή μου…
Αγάπη ήσουν….
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
