| |
Πίσω από τη λήθη του κόσμου,
μία ανάμνηση του χτες ξεπροβάλει στο σήμερα..
Στα ίδια μέρη που δεν έχουν αλλάξει,
δύο φιγούρες ξεφεύγουν από τα μάτια μου∙
κανείς δε τις βλέπει..
Και έχουν αυτά τα χιλιάδες των αισθημάτων,
βγαλμένα από τα ανάκτορα μιας βασίλισσας σιωπής,
αυτά τα μυριάδες όνειρα,
φτιαγμένα από χαλκό και αγάπη,
αυτές τις σκόρπιες σκέψεις που μέσα τους χάνονται,
φτιαγμένες από λευκόχρυσο και ασήμι ν’ αστράφτουν..
Πόσα φιλιά που μένουν νωπά..
Δε φτάνουν..
Πάντα χρειάζονται ένα ακόμα∙
για το δικό τους το χρόνο,
στο δικό τους το χρόνο,
μια αγκαλιά που θα άλλαζε δυνητικά την ιστορία του κόσμου..
Φιγούρες που δεν ξεθωριάζουν στα μάτια μου,
κανείς δε τις βλέπει που ονειρεύονται ακόμα..
Αδιάφορα να τις προσπερνούν περαστικοί,
κάπου στη Πλάκα..
Στη μέση της Ερμού να φλέγονται ολόκληροι..
Στη καρδιά μιας Αθήνας να ζωγραφίζουν το σύμπαν..
Και πόσα όνειρα να ονειρεύτηκαν μαζί και χώρια;
Κανείς δε θα μάθει..
Στο πηγάδι των ευχών με ένα κέρμα,
θα ευχηθούν να άλλαζαν ζωή..
Με μια δραχμή να αγοράσουνε λίγο χρόνο ακόμα,
πριν το ξημέρωμα,
προτού το φως της ημέρας τους βρει ενωμένους..
Φιγούρες που ακολούθησα να δω που πάνε,
να δω πώς χάνονται στη γωνία του δρόμου..
Χέρι-χέρι..
Με ένα βλέμμα που θα γονάτιζε Θεούς,
με ένα χάδι που θα έκανε αγγέλους να κλάψουν..
Για το δικό τους τον κόσμο,
μια μελωδία που θα έπαιζαν ξανά και ξανά σε επανάληψη..
Για δέκα χιλιάδες βήματα κοινής πορείας στο αύριο,
να χαίρονται το σήμερα σα να ήταν η τελευταία τους μέρα,
να ξεθωριάζουν σε κάθε τους εκπνοή,
και να φουντώνουν ξανά στην πρώτη τους ανάσα..
Μπορώ να νοιώσω στο σώμα τους το χάδι να καίει,
σε κάθε πέρασμα να κλείνει πληγές,
να λένε με τα δάκτυλα όσα ποτέ δεν είπανε..
Μπλεγμένα χέρια..
Μέσα στο ακατέργαστο των χειλιών τους,
μία ιστορία από εκείνους για εκείνους..
Για δυο φιγούρες που κανείς δε προσέχει,
ένα άρωμα από γλυκό γιασεμί γεμίζει το τώρα τους..
Περπατούνε ξανά τους ίδιους δρόμους..
Κάνουν τα ίδια όνειρα,
τις ίδιες σκέψεις,
ως και το άγγιγμά τους έχει την ίδια υφή όπως τη πρώτη φορά..
Ίσως αυτή η δραχμή που ξόδεψαν να εξαγόρασε κάπως τον τρόπο που ψάχνουν..
Ίσως και η ευχή τους να βγει αληθινή..
Κανένας δε ξέρει..
Μια ανάσα για τον καθένα ξεχωριστά,
και για τους δυο μαζί ταυτόχρονα..
Κοιτιούνται στα μάτια∙
ενός λεπτού σιγή,
για όλα όσα ονειρεύτηκαν..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
