| |
στην Αμμόχωστο βρήκες τελικά τ’αραξοβόλι
κι ανάμεσα στις αρχαίες κι αθάνατες κολώνες
που τις ζώνουνε νωπά κλαριά απο το περιβόλι
κρύβεις πάλι τη μοίρα σου θρηνώντας την αιώνες
ήξερες πως ακόνιζαν οι αντίχριστοι μαχαίρια
τα τύμπανα τους τ'άκουγες πως ήταν του πολέμου
μα εσύ ,θυμάμαι,τους μύθους σου ζωντάνευες στ'αστέρια
στους δρόμους του ονείρου και του πιο αδυσώπητου ανέμου
παιγνίδια της τιμής για γούστο τα επαιζες στα ζάρια
κι όλο ταξίδευες σε άλλους ουρανούς με δεκανίκια
άδικη τώρα η ώρα που στου κόσμου τα παζάρια
μάταια ψάχνεις ,ψάχνεσαι κι ας έχεις όλα τα δίκια
κρίμα που χάθηκε της Αμμοχώστου η σπάνια φήμη
σα φειδωτά ψηφιδωτά μάζευε πλέον τα κομμάτια της
δεν αργοσβήνει μήτε ξεχνιέται η γαλάζια μνήμη
λάμπει σαν χρυσή μαρμαρυγή βρές τα μονοπάτια της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
