| |
κι αν ακόμη είν' ένα θαύμα
ή
ένα φως μες στο σκοτάδι,
μια ιαχή μες στη σιωπή
που το μηδέν τη ραίνει ,
κι αν είναι ακόμη έργο Θεού
παντοδυνάμου, καλακάγαθου
αρτίως εκτελεσμένο...
κι αν φτάσαμε ως εδώ μιαν ανοιξιάτικην εσπέραν,
μες σε χορούς τραγούδια
λουλούδια να μας πρόσφεραν όμορφες Αφροδίτες
κι αν μας εδέχθησαν χωρίς περιστροφές
με ευγένεια
σε σπίτια ζεστά,
καλοβαλμένα...
μα κι αν ακόμα φεύγαμε όπως ήρθαμε,
μια μέρα η ψυχή μας σαν πεθάνει...
σε παραδείσους
αν πηγαίναμε πιο αγνούς πιο φωτεινούς
απ ότι φανταζόντουσαν τα παιδικά όνειρά μας...
κι αν όλα αυτά καλώς συνέβαιναν
δικαίως,
θα πεις ο άνθρωπος εσώθει.
Μαύροι παράδεισοι στα μάτια μου,
τρύπια απόχη...
άχαρη και ασσύμετρη ολόγυρα η πλάση,
γκουέρνικα της συμφοράς,
άσχημη τέχνη,
πρωτοβρόχι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
