| |
δυσνόητα μονοπάτια τα βλέπω στον ουρανό μου
σε τουτη την αναβασή μου την νυχτερινή
θάπρεπε ίσως νάβρω τον προσανατολισμό μου
στην όψη της σελήνης και στου Ωρίωνα την πομπή
στην πομπή σαν προσκυνητής θα περιμένω
απο ψηλά να δώ τον κόσμο απλωμένο
παραλλαγές θεσπέσιες που θα κρύβει η πορεία
λάμπουν τα ερέβη σπάνια γίνεται κάθε μου μιλιά
πρασινίζει τα σκοτάδια μιά αχτινοβολία
με χάρη δάφνης η δροσιά σ'αρώματα αναλυτά
γλυκύτερα τραγούδια όσα ' πόψε λέω
έχουν πια ωριμάσει νιώθω το μοιραίο
ευφράνθηκα τα ουράνια δίχως και νάναι κρίμα
ώρα στα επίγεια παρόμοια να αγαλλιασθώ
μιλήματα η καρδιά και μου τάχυνε το βήμα
κανα λογάκι εγκάρδιο τώρα μπορώ να πώ
λόγια απο κείνα είν'έτοιμο τ'αχείλι
θα ψιθυρίσω, σα μου σβήνει το καντήλι
βάλθηκα και διώχνω μακρυά μου όλα τα σμήνη
ξεσκίζονται τα ξόμπλια γλαυκός προβάλλει ο ουρανός
στα ξέφωτα και γύρω, το φώς ζητάει να μείνει
τα θάμπη,οι ανταύγειες στον αέρα ένας χορός
σε τόσα θαύματα άλλη δεν έχω σκέψη
χορεύω μα τα πάθη τι θα τα γιατρέψει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
