| |
να μαι πάλι παρά ένα
μόνος με την παρακμή
να μαι πάλι παρά ένα
μια πληγή αιμοραγεί
ναμαι πάλι παρά ένα
μούσκεμα απ τη βροχή
όλα τα κανα για σένα
μα ένα τέλος για αρχή
κι άμα σου φωνάξω
όσα θέλω να σου πώ
πες μου τι θα εισπράξω
πες που να σε βρώ
να μαι πάλι παρά ένα
θέλω να σου πω το σ αγαπώ
να μαι πάλι παρά ένα
πόσο άλλο να ντραπώ
να μαι πάλι παρά ένα
και ο χρόνος μια σιωπή
πίσω εκεί στα περασμένα
να χα απλά μια επαφή
Ο γκρίζος δρόμος της ζωής είναι ο δρόμος μου,
Ένας δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά.
Περιπλανιέμαι άσκοπα μέσα του, με βαριά βήματα,
χωρίς κανένα σημαντικό λόγο.
Και ενώ αυτή η στιγμή έχει ήδη γίνει παρελθόν,
Αιμορραγώ καθώς περιμένω μια νέα μέρα.
Απολιθωμένο χαμόγελο, παγωμένο δάκρυ,
Ο Πίτερ Πάν διατηρεί τη μνήμη.
Επειδή,
Για εμάς η καθημερινότητα είναι ένα όνειρο,
Και άλλοι το ζουν,
Και εσύ, όπως εγώ, μείνε μόνος,
Οι μοίρες για μας ένα λάθος απλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
