stixoi.info: Πως Μπορείς να Μας Σκοτώσεις

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Πως Μπορείς να Μας Σκοτώσεις

Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...

Ήμουν χρόνια στα ψηλά βουνά...
Κοιμόμουν το βράδυ με φωτιές...
Οι πυγολαμπίδες μου τύφλωναν τα μάτια...
Πάλευα με άγριους λύκους...
Ακόνιζαν τα δόντια στα σπλάχνα μου...
Η σάρκα μου ξερνούσε πληγές...
Το κόκκινο κυλούσε στις άκρες των ποδιών μου...
Δεν περπατούσα μα χόρευα από τις χαρακιές...

Πως μπορείς να μας σκοτώσεις...

Κατέβηκα σε μιαν απόμακρη θάλασσα...
Τα τεράστια κύματα μούσκεψαν τα όνειρα...
Έβλεπα τα κομμάτια τους να χτυπούν στα βράχια...
Κομματάκια κολλούσαν πάνω τους σαν Πεταλίδες...
Οι πληγές νότιζαν από το αλάτι...
Τα πόδια βούλιαζαν στην άμμο...
Δεν μπορούσα να χορεύω απ' τον πόνο γονάτιζα...

Πως μπορείς να μας σκοτώσεις...

Ήλθα σε μιαν μεγάλη πόλη...
Όλοι με κοίταζαν περίεργα...
Ήταν τα ρούχα μου σκισμένα...
Οι πληγές ξεπρόβαλλαν θλιμμένες...
Θωρούσα μια βιτρίνα με κοστούμια...
Κατάλαβα ότι ήμουν διαφορετικός...
Στα πεζοδρόμια παραμέριζαν να περάσω...
Στην λεωφόρο πατούσαν το γκάζι για να πεθάνω...
Η λαμαρίνες θα πλένονταν απ' το κόκκινο...

Πως μπορείς να μας σκοτώσεις...

Ήμουν πολύ ψηλά...
Έφτασα πολύ ψηλά γιατί όλοι με κυνηγούσαν...
Μετακόμισα δίπλα στο Λευκό σύννεφο...
Ρουφούσα όλο τ' απέραντο γαλάζιο...
Τόσο ψηλά κι όμως με είδες...
Από τόσο ψηλά κι όμως σ' αντίκρισα...
Κάλεσα την ψυχή σου κοντά στην δική μου...
Είδα που πετούσε ανάμεσα σε κολώνες με κηδειόσημα...
Από αυτά που πεθαίνουν εσένα...
Άπλωσα το χέρι και έσκισα αυτό που κοιτούσες...
Μου χαμογέλαγες...

Πως μπορείς να μας σκοτώσεις...

Αγκαλιάσαμε το χαμόγελο μας...
Άπλωσα ένα Μακρύ σκοινί και μπήκα στα μάτια σου...
Παραδόθηκες στο ορειβατικό μου κατέβασμα...
Κρατιωσουν απ' την άκρη του και χτίζαμε όνειρα...
Θωρούσα την Αυγή για να σε αποκοιμίσω...
Ναρκωτικά χάπια ο λόγος μου, ταξίδευες...
Το πρωί σου ομολόγησα...
Ότι δεν σ' αγαπούσα μόνο, δεν σε λάτρευα...
Ήμουν κι ερωτευμένος μαζί σου...
Το γνώριζες το κατάλαβες...
Μην μου στερήσεις τα χείλη σου ψυχούλα μου, μην...

Πως μπορείς να μας σκοτώσεις...

Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

ΑΙΟΛΟΣ 01-10-2006 @ 12:19	Ήμουν πολύ ψηλά... Έφτασα πολύ ψηλά γιατί όλοι με κυνηγούσαν... Μετακόμισα δίπλα στο Λευκό σύννεφο... Ρουφούσα όλο τ' απέραντο γαλάζιο... Τόσο ψηλά κι όμως με είδες... Από τόσο ψηλά κι όμως σ' αντίκρισα... Μπράβο Στέλιο… Γράφεις, κεντάς, μας ταξιδεύεις… Καλό βράδυ να έχεις… ::smile.::
silmariel 01-10-2006 @ 12:20	Πραγματικα υπεροχο.. Με ταξιδεψες παλι. Καλο σου βραδυ
Nocturna_ 01-10-2006 @ 12:36	Ήμουν πολύ ψηλά... Εκεί ψηλά να μείνεις Στέλιο μου.. Εκεί ψηλά γιατί τα χαμηλά δε σε χωράνε.. Να θωρείς τα πάντα με την ήρεμη ματιά σου.. Εκεί.. Να' σαι καλά..
agrampeli 02-10-2006 @ 07:10	Άπλωσα ένα Μακρύ σκοινί και μπήκα στα μάτια σου... Παραδόθηκες στο ορειβατικό μου κατέβασμα Πραγματικα υπεροχο ::smile.::
maninoula 05-10-2006 @ 12:35	::smile.:: ::smile.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο