Μαρία Χ.
22-04-2024 @ 09:46 | Φταις όταν δίνεις πάντα σώμα και ψυχή
Και οι αχάριστοι σ' αφήνουν μοναχή
Μα επιστρέφουνε επάνω τους τα λάθη
Όποιος σε έβλαψε.. χειρότερα θα πάθει !
Καλημέρα Χαρά μου ! Δεν μασάμε εμείς.. δίνουμε και το χαιρόμαστε ! ::up.:: ::hug.:: ::love.:: | |
Τσακίρη Χαρά
22-04-2024 @ 09:51 | Καρδουλα μου εσυ...... Μαρία μου...
Οπως παντα έγραψες αψογα!!! | |
κοποιπεηστ
22-04-2024 @ 11:43 | Αυτοί που παίρνουνε, ζητούν κάθε στιγμή
Φταις σαν ταΐζεις την μαυρίλα με στοργή.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
| |
margatsif
22-04-2024 @ 11:55 | Και αγαπάμε και νοιαζόμαστε και δίνουμε ... και όποιος το εκτιμήσει θα βγει κερδισμένος, οι άλλοι ... απλά μας χάνουνε !! | |
Αγιοβλασιτης
22-04-2024 @ 17:31 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Άηχος
22-04-2024 @ 21:53 | Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω σαν το ποίημα της απογοήτευσης,
αν όχι της απελπισίας ή της απόγνωσης. Ένα ποίημα παράπονο, για
κάποια γιατί που μάλλον δεν θα απαντηθούν ποτέ. Κι όμως είναι ένα ποίημα
που μέσα από τις εκφράσεις του και τον τρόπο γραφής του, μεταστρέφει
τον πόνο που κρύβει σε θαυμασμό, και σε κάνει να νιώθεις την ψυχή της
δημιουργού.
Εν κατακλείδι είναι ένα εξαιρετικό ποίημα, που σε αναγκάζει να ομολογήσεις
τον θαυμασμό σου.
Πολλά σου μπράβο Χαρά. | |
zari.kardias
23-04-2024 @ 01:44 | Κακό να ξέρεις ν’ αγαπάς από ψυχής...
Πανέμορφα λυρική θλίψη!!! ::yes.::
::up.:: | |
 |
