| |
Σκοτείνιασε ξανά, απλώνονται σκιές
η σκέψη μου αρχίζει ταξίδια μες το χθες
μου έρχονται ματιές, κουβέντες μακρινές
που την καρδιά ανοίγουν, λες κι είναι μαχαιριές.
Και παίρνω δρόμους και γυρνώ
δεν γίνεται ν΄ απαλλαγώ
αυτό το βάρος με τραβά
σε σκοτεινά μαύρα νερά...
και κλαίω ... και κλαίω ...
Ημέρες σαν κι αυτή, που χάνω την ψυχή
ζητάω να΄ μαι μόνος, να μη με δει κανείς
με θύμισες να ζω, να πίνω όσο μπορώ
πακέτα να τελειώνω, με μένα να μιλώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
